Dag 58
Door: Jeannette
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
26 Mei 2015 | Spanje, Boadilla del Camino
Vanmorgen na een vroeg ontbijt al bijtijds vertrokken, tegen 7 uur.
De enkel nog een keer gezalfd, dubbele sokken aan en alleen op pad. Gelijk de Meseta in.
Een kaal, ruig gebied, begroeid met graan, veel klaprozen, kamille, fluitekruid. Weinig dorpjes en steden tussendoor. Maar wat geniet ik van dit landschap. Heel weids, en je hoort alleen de vogeltjes en het ruisen van de wind. Het zal mijn Zeeuwse roots zijn. Het is lekker weer, zonnig met wat wind, dat scheelt natuurlijk ook.
Omdat de linker enkel zo jeukt ( wat kan een middagje tape toch veroorzaken), stap ik stevig door. Ik zou wel grint in m'n schoen willen doen voor de jeuk, maar dan kom ik niet ver. En van stevig lopen gaat de jeuk over in pijn, en dat is beter te verdragen.
Uiteindelijk heb ik vandaag 40 km afgelegd, met nog een flinke klim (12%) en afdaling (18%) in het laatste stuk.
Een auberge net voor de brug, San Nicolas. Het is niet meer dan een oude kerk, alleen kaarsverlichting, eind van de douche steenkoud. Maar het is er heel mooi en sfeervol. Ik mag op een matras bij het altaar omdat de bedden op zijn.
Voor het eten krijgen we een symbolische rituele voetwassing met een gebed voor de pelgrim voor een goed vervolg van de reis, en eindigend met een kus op de voet. Bijzonder he.
En daarna lekker eten.
Gelukkig nog wat zon buiten, want de wind is hard en koud. Ik lig dus al vroeg, net als alle anderen, in bed met sokken aan.
Ik had vandaag weer alle tijd voor allerlei gedachten. Eerst Ben gebeld voor z'n verjaardag. We kijken allebei uit naar ons weerzien.
En nagedacht over vriendschappen. Ik begon een beetje verdrietig vandaag. Hier op de camino zijn vriendschappen kort en oppervlakkig, soms kort en snel wat dieper omdat het zo makkelijk praat met een vreemde. En ik heb een goed luisterend oor. Het zijn andere vriendschappen dan in het gewone leven. Maar ze ontstaan snel omdat je een gemeenschappelijk doel en belevenis hebt, en even een gemeenschappelijk huis en slaapplaats.
En soms weet ik het gewoon niet goed. Heb ik het gevoel dat ik mensen niet begrijp, of een beetje kwijtraak gedurende de reis. Dat wat vriendschap was, is veranderd. Nou ja, misschien niet belangrijk, maar het bepaalde mijn stemming.
Ik dacht, dan moet ik het breder gaan zien. De vriendschappen in het gewone leven zijn soms ook ingewikkeld. Durf je alles te zeggen, zou dat moeten kunnen, of niet. Gaan vriendschappen na bepaalde tijd soms zomaar over....kan ik dat hebben, of blijft het steeds een beetje hangen in gedachten. Met het gevoel wat heb ik fout gedaan. Nou ja, zomaar een boel gedachten terwijl ik maar loop en loop. En er nog wat kilometers bij pak. En geniet van dit mooie stukje Spanje.
En ik blijf niet verdrietig hoor. Ik moet tenslotte ook gewoon weer een slaapplek vinden, mijn wasje doen, mijn voeten een beetje verzorgen. Knieen en voeten hebben het moeilijk na zo'n lange wandeldag.
Maar de volgende morgen mijn stevige schoenen aan en de eerste acht km zitten alweer in de benen. Een heerlijke koffiestop in een auberge in Boadilla, met gebak. En buiten schijnt de zon, dus na mijn verhaaltje weer verder.
Adios amigos
De enkel nog een keer gezalfd, dubbele sokken aan en alleen op pad. Gelijk de Meseta in.
Een kaal, ruig gebied, begroeid met graan, veel klaprozen, kamille, fluitekruid. Weinig dorpjes en steden tussendoor. Maar wat geniet ik van dit landschap. Heel weids, en je hoort alleen de vogeltjes en het ruisen van de wind. Het zal mijn Zeeuwse roots zijn. Het is lekker weer, zonnig met wat wind, dat scheelt natuurlijk ook.
Omdat de linker enkel zo jeukt ( wat kan een middagje tape toch veroorzaken), stap ik stevig door. Ik zou wel grint in m'n schoen willen doen voor de jeuk, maar dan kom ik niet ver. En van stevig lopen gaat de jeuk over in pijn, en dat is beter te verdragen.
Uiteindelijk heb ik vandaag 40 km afgelegd, met nog een flinke klim (12%) en afdaling (18%) in het laatste stuk.
Een auberge net voor de brug, San Nicolas. Het is niet meer dan een oude kerk, alleen kaarsverlichting, eind van de douche steenkoud. Maar het is er heel mooi en sfeervol. Ik mag op een matras bij het altaar omdat de bedden op zijn.
Voor het eten krijgen we een symbolische rituele voetwassing met een gebed voor de pelgrim voor een goed vervolg van de reis, en eindigend met een kus op de voet. Bijzonder he.
En daarna lekker eten.
Gelukkig nog wat zon buiten, want de wind is hard en koud. Ik lig dus al vroeg, net als alle anderen, in bed met sokken aan.
Ik had vandaag weer alle tijd voor allerlei gedachten. Eerst Ben gebeld voor z'n verjaardag. We kijken allebei uit naar ons weerzien.
En nagedacht over vriendschappen. Ik begon een beetje verdrietig vandaag. Hier op de camino zijn vriendschappen kort en oppervlakkig, soms kort en snel wat dieper omdat het zo makkelijk praat met een vreemde. En ik heb een goed luisterend oor. Het zijn andere vriendschappen dan in het gewone leven. Maar ze ontstaan snel omdat je een gemeenschappelijk doel en belevenis hebt, en even een gemeenschappelijk huis en slaapplaats.
En soms weet ik het gewoon niet goed. Heb ik het gevoel dat ik mensen niet begrijp, of een beetje kwijtraak gedurende de reis. Dat wat vriendschap was, is veranderd. Nou ja, misschien niet belangrijk, maar het bepaalde mijn stemming.
Ik dacht, dan moet ik het breder gaan zien. De vriendschappen in het gewone leven zijn soms ook ingewikkeld. Durf je alles te zeggen, zou dat moeten kunnen, of niet. Gaan vriendschappen na bepaalde tijd soms zomaar over....kan ik dat hebben, of blijft het steeds een beetje hangen in gedachten. Met het gevoel wat heb ik fout gedaan. Nou ja, zomaar een boel gedachten terwijl ik maar loop en loop. En er nog wat kilometers bij pak. En geniet van dit mooie stukje Spanje.
En ik blijf niet verdrietig hoor. Ik moet tenslotte ook gewoon weer een slaapplek vinden, mijn wasje doen, mijn voeten een beetje verzorgen. Knieen en voeten hebben het moeilijk na zo'n lange wandeldag.
Maar de volgende morgen mijn stevige schoenen aan en de eerste acht km zitten alweer in de benen. Een heerlijke koffiestop in een auberge in Boadilla, met gebak. En buiten schijnt de zon, dus na mijn verhaaltje weer verder.
Adios amigos
-
26 Mei 2015 - 16:05
Peregrinofrans:
Hola Jeannette,
Die jeuk zou ook het gevolg kunnen zijn van een ontmoeting met een bedwants. Ik hoop dat je eraf blijft want zo is het mogelijk dat het erger wordt. Ook bestaat dan de kans op een ontsteking. Een beetje lavendelolie doet wonderen, zachtjes deppen, het verzacht het ongemak. Schaf ergens zo'n klein flesje aan. ( botella de aceite de lavanda)
Wat je gedachten betreft, het is goed om te twijfelen, je loopt nu zo'n 200 km op een vlakke Meseta, de graanschuur van Spanje. Het is het begin van loslaten, en zo kom je op dit ( saaie ) stuk Camino, dieper/dichter tot jezelf!
Geniet van elke stap...
Buen Camino, -
26 Mei 2015 - 18:55
Petra Loos:
Hoi stoere Pelgrim nou bij toeval dat ik vanmiddag Trude sprak op ons twaaifenhalf jubileum op de zaak te vieren, en ik naar jou vroeg vertelde ze dat je al een tyd op stap ben !!!en dat ik je kan volgen .ben gelijk gaan zoeken en ja daar lees ik je verslag van vandaag toevallig een stukje over vriendschap!!!!ik ga alles op gemak lezen hoor ,mijn wandel vriendin Jannie uit Hulst is ook daar ergens aan het lopen voor een maand,
wens je nog veel succes en geniet ervan .
lieve groet
Petra -
26 Mei 2015 - 19:57
Lia Den Ouden:
Lieve Jeannette,ik kan alleen maar trots op je zijn. En ik vertel het iedereen die het maar horen wil dat ik een vriendin heb die de camino loopt. Lekker doorstappen op tijd genieten. En kom dicht bij jezelf,en heb dan in de gaten dat je het zo slecht nog niet doet
Liefs xxx Lia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
