Dag 72 vervolg
Door: Jeannette
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
08 Juni 2015 | Spanje, Portomarín
Al tijdens mijn vroege ontbijt kwam er een kadootje naast m'n bord. Wilfried, een Duitser, schoof aan en bleek aardig gezelschap met hetzelfde looptempo.
Maar met kadootjes is het wel zo dat wanneer je ze uitpakt, ze ook kunnen tegenvallen. We hebben in de vroege morgen stevig doorgestapt. Hij vertelt me over z'n blaaskanker en de fouten die zijn gemaakt. Nu gaat het weer goed en loopt hij voor de tweede keer de camino. Hij is zestig. Praat verder over zijn twee mislukte relaties, zijn vier kinderen en z'n danshobby.
Gaat vlotjes, en in Portomarin drinken we koffie, pinnen we geld en doen boodschappen.
Verder bergopwaarts krijgt zijn verhaal toch een wending die ik lastig vind. Hij is idolaat van z'n jongste kind en teleurgesteld in de andere drie. Ik zeg hem dat me dat moeilijk lijkt voor z'n kinderen, zo'n duidelijke voorkeur. Maar hij ziet het als gevolg van dingen die zijn voorgevallen. Ik vind het maar pijnlijk. Hij gaat zijn oudere corpulente (130 kg) zoon ontmoeten in Santiago. Die heeft nl ook een stuk camino gelopen, maar niet samen met z'n vader. En ik proef het ongenoegen en de afkeuring in z'n verhaal. Ja, zo gaat dat dan.
Daniele, een 34-jarige Italiaan komt erbij, en met hem verder in het Engels, met af en toe wat vertaling naar Wilfried en andersom. Ik als tolk, zie je 't voor je....het is af en toe wel verwarrend, al dat schakelen met talen. Daniele is een lieve jongen, werkt als accountant en is ondanks zijn good looks nog vrijgezel. Incroyable...
In een herberg in een klein plaatsje blijf ik achter, en gaat de rest door. Geen lange dag, maar ik had mezelf een schone auberge beloofd. En dit is een prima plek. Wasje wappert en tijd genoeg om lekker uit te rusten. Het is weer een warme dag. Er komen hier veel pelgrims met de taxi. Ga ik niet doen, is m'n voornemen. Ik heb ook geen reden.
Maar met kadootjes is het wel zo dat wanneer je ze uitpakt, ze ook kunnen tegenvallen. We hebben in de vroege morgen stevig doorgestapt. Hij vertelt me over z'n blaaskanker en de fouten die zijn gemaakt. Nu gaat het weer goed en loopt hij voor de tweede keer de camino. Hij is zestig. Praat verder over zijn twee mislukte relaties, zijn vier kinderen en z'n danshobby.
Gaat vlotjes, en in Portomarin drinken we koffie, pinnen we geld en doen boodschappen.
Verder bergopwaarts krijgt zijn verhaal toch een wending die ik lastig vind. Hij is idolaat van z'n jongste kind en teleurgesteld in de andere drie. Ik zeg hem dat me dat moeilijk lijkt voor z'n kinderen, zo'n duidelijke voorkeur. Maar hij ziet het als gevolg van dingen die zijn voorgevallen. Ik vind het maar pijnlijk. Hij gaat zijn oudere corpulente (130 kg) zoon ontmoeten in Santiago. Die heeft nl ook een stuk camino gelopen, maar niet samen met z'n vader. En ik proef het ongenoegen en de afkeuring in z'n verhaal. Ja, zo gaat dat dan.
Daniele, een 34-jarige Italiaan komt erbij, en met hem verder in het Engels, met af en toe wat vertaling naar Wilfried en andersom. Ik als tolk, zie je 't voor je....het is af en toe wel verwarrend, al dat schakelen met talen. Daniele is een lieve jongen, werkt als accountant en is ondanks zijn good looks nog vrijgezel. Incroyable...
In een herberg in een klein plaatsje blijf ik achter, en gaat de rest door. Geen lange dag, maar ik had mezelf een schone auberge beloofd. En dit is een prima plek. Wasje wappert en tijd genoeg om lekker uit te rusten. Het is weer een warme dag. Er komen hier veel pelgrims met de taxi. Ga ik niet doen, is m'n voornemen. Ik heb ook geen reden.
-
08 Juni 2015 - 21:22
Mieke:
Lieve Jeannette
Nog een stukje en dan loop je binnen in Santiago, wat moet dit een mooi gevoel zijn.
Geniet van de komende dagen.
Groetjes
Mieke -
08 Juni 2015 - 22:08
Lia Den Ouden:
Lieve Jeannette,meestal is het van de laatste loodjes wegen het zwaards. Maar dat is bij jou lijkt wel niet het geval.Het gaat steeds soepeler,ik hoor tenminste geen enkel pijntje. Bijna doel bereikt. En dan? ?Nog een project voor ogen?
Liefs, Lia xxx -
08 Juni 2015 - 22:28
Leanne:
Hoi Net,
Superleuk om je te hebben gesproken. Is inmiddels al weer bijna een week geleden. Tijd gaat snel hè.
We volgen je verhalen nog elke dag en vragen ons af wie van jullie het eerst in Santiago is, jij of Ben. Geniet nog van de komende dagen en doe Ben de hartelijke groeten van ons.
En natuurlijk veel plezier volgende week.
Groetjes,
Bob en Le
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
