Dag 21
Door: Jeannette
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
18 April 2015 | Frankrijk, Cluis
Je gelooft nooit waar ik nu weer zit. Maar....dat is pas het eind van het verhaal vandaag.
Lekker geslapen vannacht en met toch wel stramme ledematen de nieuwe wandeltocht begonnen. Het is bewolkt, en een ontzettend vochtige lucht. Voelt zwaar, al bij het begin. En zo blijft het een hele tijd voelen, een behoorlijke worsteling en het gevoel dat het soms meer strompelen is dan lekker vloeiend lopen. Niks aan.
Stiekem heeft iemand vanmorgen vijf kilo in mijn rugzak erbij gedaan....
Maar altijd als ik over de helft ben gaat het beter, en toch ook weer koffie, een eclair bij de bakker.
De weg is wel lastig te vinden, slechte wegwijzers. Had ik al gelezen van de vooruitwandelaars Paul en Dannis, en die hadden de gps nodig gehad. Ik heb het gelukkig ook zonder kunnen vinden uiteindelijk.
Onderweg ook nog een beetje peptalk van Ben, en ik heb er weer 27 achter de kiezen. Nog 30 en ik zit aan de 600.
Nu ben ik dus in Cluis, een klein stadje. Ik zit in een refugio van de kerk, weer lekker simpel. Een goed uur later komt Bart binnen, ook hij was de weg kwijt en is niet echt gelukkig met deze dag.
We zijn allebei moe. Ik ga het stadje in voor wat boodschappen en iets drinken in een café. Maar bij de epicerie werkt een heel aardige gast, Kamahl, half jood, half nomaad. We raken aan de praat en als ik vraag naar een café met internetverbinding biedt hij aan dat ik zijn internet mag gebruiken. Dus ik mee naar boven, kopje thee, gezellige plek met een jong hondje (Ananas) en een jong katje.
Hij moet zelf een beetje werken, maar ik kan mijn verhaal schrijven en een beetje relaxen, muziekje erbij.
Er komen nog twee anderen bij, en het voelt wel lekker. Als ik straks klaar ben ga ik terug naar mijn slaapplek, simpel hapje maken en lezen. Bart wil uit gaan eten, maar ik ben zo moe, wil liever niet met m'n hoofd op tafel in slaap vallen.
Voor morgen m'n hotel nog kunnen ruilen voor een chambre d'hote, nu dertig euro met ontbijtje. Het wordt wel lastiger op de route om slaapplek te regelen, maar dag voor dag zie ik wel hoe het loopt.
Ik zal Kamahl nog even laten zien op de foto, alle complimenten in m'n zak steken ( he, met sokken in sandalen en geen enkele opsmuk) en gedag zeggen. Morgen laat ik ook dit stadje met toch wel een schatje (grapje!) weer achter.
Lekker geslapen vannacht en met toch wel stramme ledematen de nieuwe wandeltocht begonnen. Het is bewolkt, en een ontzettend vochtige lucht. Voelt zwaar, al bij het begin. En zo blijft het een hele tijd voelen, een behoorlijke worsteling en het gevoel dat het soms meer strompelen is dan lekker vloeiend lopen. Niks aan.
Stiekem heeft iemand vanmorgen vijf kilo in mijn rugzak erbij gedaan....
Maar altijd als ik over de helft ben gaat het beter, en toch ook weer koffie, een eclair bij de bakker.
De weg is wel lastig te vinden, slechte wegwijzers. Had ik al gelezen van de vooruitwandelaars Paul en Dannis, en die hadden de gps nodig gehad. Ik heb het gelukkig ook zonder kunnen vinden uiteindelijk.
Onderweg ook nog een beetje peptalk van Ben, en ik heb er weer 27 achter de kiezen. Nog 30 en ik zit aan de 600.
Nu ben ik dus in Cluis, een klein stadje. Ik zit in een refugio van de kerk, weer lekker simpel. Een goed uur later komt Bart binnen, ook hij was de weg kwijt en is niet echt gelukkig met deze dag.
We zijn allebei moe. Ik ga het stadje in voor wat boodschappen en iets drinken in een café. Maar bij de epicerie werkt een heel aardige gast, Kamahl, half jood, half nomaad. We raken aan de praat en als ik vraag naar een café met internetverbinding biedt hij aan dat ik zijn internet mag gebruiken. Dus ik mee naar boven, kopje thee, gezellige plek met een jong hondje (Ananas) en een jong katje.
Hij moet zelf een beetje werken, maar ik kan mijn verhaal schrijven en een beetje relaxen, muziekje erbij.
Er komen nog twee anderen bij, en het voelt wel lekker. Als ik straks klaar ben ga ik terug naar mijn slaapplek, simpel hapje maken en lezen. Bart wil uit gaan eten, maar ik ben zo moe, wil liever niet met m'n hoofd op tafel in slaap vallen.
Voor morgen m'n hotel nog kunnen ruilen voor een chambre d'hote, nu dertig euro met ontbijtje. Het wordt wel lastiger op de route om slaapplek te regelen, maar dag voor dag zie ik wel hoe het loopt.
Ik zal Kamahl nog even laten zien op de foto, alle complimenten in m'n zak steken ( he, met sokken in sandalen en geen enkele opsmuk) en gedag zeggen. Morgen laat ik ook dit stadje met toch wel een schatje (grapje!) weer achter.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
