Dag 75
Door: Jeannette
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
11 Juni 2015 | Spanje, Santiago de Compostella
Als een langzame diesel weer opgestart.
Gister lekker Nederlands gekletst onder het eten met Willie, Jaap en Mike. Bij Mike moet ik oppassen niet in discussie te gaan, maar ik heb wel wat geleerd en laat me niet verleiden, mede door de milde visie van Willie.
Ik ben flink bezig geweest met zoeken naar leuke airbnb's voor als Ben komt. We gaan voor het gevoel van hoe het geweest is wel eens in een auberge slapen, maar na een paar maanden geheelonthouding denken we allebei dat het celibataire leven niets voor ons is. En om nou samen in een piepend stapelbed te kruipen met nog vijftig anderen....
Tot vanmorgen hier mee bezig, een laat ontbijt, en steeds kom ik bekenden tegen van mijn tijdelijke nieuwe familie. Voelt goed, warm.
Het weer is mild en zonnig, wat heb ik daarmee ook geboft deze reis.
En omdat het de laatste dag is vandaag, wemelen de gedachten door m'n hoofd. Zoveel "wijsheden" waar ieder weldenkend mens helemaal geen camino voor hoeft te lopen. En ze al zeker niet in een blog schrijft.
Maar goed, als ik dan toch loop en schrijf, heb ik er wat van geleerd?
Ten eerste genoten; van het alleen zijn en alleen doen.
Gerealiseerd dat ik een fijn leven heb om naar terug te keren; ik verwacht ook niet dat dat heel moeilijk is.
Het besef dat ik los kan en mag laten; zonder mij gaan de dingen gewoon door en leiden vooral de kinderen hun leven zelf en goed.
En verder durf ik nu misschien eerlijk te zijn over bepaalde dingen;
dat ik liever alleen ben sons dan samen, dat ik vaak liever stil ben dan praat, dat ik liever een klein gezelschap heb dan groot, liever een diep gesprek heb dan social talk, liever samen iets doe dan praat, dat ik liever niet zoveel auto rijd voor m'n werk en daarom open sta voor wellicht iets nieuws (ondanks de liefde voor m'n werk en team), dat ik geen beter mens word van een camino (eigenwijs, oordelend, wisselvallig, op zoek naar .....), dat ik soms liever beesten om me heen heb dan mensen, en ga zo maar door.
Omdat ik zoveel tijd heb gehad voor mezelf, heb ik ook de tijd gehad om na te denken en te delen met jullie. Maar ik besef heel goed dat het allemaal niet zo bijzonder en verheffend is. Wij mensen denken zoveel, en we denken allemaal dat het zo belangrijk is wat we vinden. Allemaal zo zoekend en ons eigen leventje zo belangrijk makend. Maar in het grote geheel zijn we toch maar nietige wezentjes die niet het grote verschil maken. En waar ik me nu bevind in colonne naar Santiago.
En we voelen allemaal dat dit belangrijk voor ons is, om wat voor reden dan ook. En dan gaan we gewoon weer terug naar huis en ons best doen er daar iets leuks en gezelligs van te maken. Met misschien net een beetje meer dankbaarheid en inzicht in het grotere geheel, misschien...
De groeten van jullie caminofilosoof
(Voor de luchtigheid zou ik er graag een vieze mop achteraan vertellen, maar daar ben ik niet goed in.)
Gister lekker Nederlands gekletst onder het eten met Willie, Jaap en Mike. Bij Mike moet ik oppassen niet in discussie te gaan, maar ik heb wel wat geleerd en laat me niet verleiden, mede door de milde visie van Willie.
Ik ben flink bezig geweest met zoeken naar leuke airbnb's voor als Ben komt. We gaan voor het gevoel van hoe het geweest is wel eens in een auberge slapen, maar na een paar maanden geheelonthouding denken we allebei dat het celibataire leven niets voor ons is. En om nou samen in een piepend stapelbed te kruipen met nog vijftig anderen....
Tot vanmorgen hier mee bezig, een laat ontbijt, en steeds kom ik bekenden tegen van mijn tijdelijke nieuwe familie. Voelt goed, warm.
Het weer is mild en zonnig, wat heb ik daarmee ook geboft deze reis.
En omdat het de laatste dag is vandaag, wemelen de gedachten door m'n hoofd. Zoveel "wijsheden" waar ieder weldenkend mens helemaal geen camino voor hoeft te lopen. En ze al zeker niet in een blog schrijft.
Maar goed, als ik dan toch loop en schrijf, heb ik er wat van geleerd?
Ten eerste genoten; van het alleen zijn en alleen doen.
Gerealiseerd dat ik een fijn leven heb om naar terug te keren; ik verwacht ook niet dat dat heel moeilijk is.
Het besef dat ik los kan en mag laten; zonder mij gaan de dingen gewoon door en leiden vooral de kinderen hun leven zelf en goed.
En verder durf ik nu misschien eerlijk te zijn over bepaalde dingen;
dat ik liever alleen ben sons dan samen, dat ik vaak liever stil ben dan praat, dat ik liever een klein gezelschap heb dan groot, liever een diep gesprek heb dan social talk, liever samen iets doe dan praat, dat ik liever niet zoveel auto rijd voor m'n werk en daarom open sta voor wellicht iets nieuws (ondanks de liefde voor m'n werk en team), dat ik geen beter mens word van een camino (eigenwijs, oordelend, wisselvallig, op zoek naar .....), dat ik soms liever beesten om me heen heb dan mensen, en ga zo maar door.
Omdat ik zoveel tijd heb gehad voor mezelf, heb ik ook de tijd gehad om na te denken en te delen met jullie. Maar ik besef heel goed dat het allemaal niet zo bijzonder en verheffend is. Wij mensen denken zoveel, en we denken allemaal dat het zo belangrijk is wat we vinden. Allemaal zo zoekend en ons eigen leventje zo belangrijk makend. Maar in het grote geheel zijn we toch maar nietige wezentjes die niet het grote verschil maken. En waar ik me nu bevind in colonne naar Santiago.
En we voelen allemaal dat dit belangrijk voor ons is, om wat voor reden dan ook. En dan gaan we gewoon weer terug naar huis en ons best doen er daar iets leuks en gezelligs van te maken. Met misschien net een beetje meer dankbaarheid en inzicht in het grotere geheel, misschien...
De groeten van jullie caminofilosoof
(Voor de luchtigheid zou ik er graag een vieze mop achteraan vertellen, maar daar ben ik niet goed in.)
-
11 Juni 2015 - 11:55
Tante Nel:
Lieve Jeanette,
Ik en met mij vele anderen vinden/vonden het toch wel leuk dat die 'wijsheden' waar ieder weldenkend mens geen camino voor hoeft te lopen (jouw woorden) WEL in een blog gevat werden! Ik heb af en toe moeten lachen, ook wel een traantje gepinkt maar vooral genoten van de stukjes. Ik ga je feuilleton missen!
Ik wens je een heel fijne aankomst en de Spaanse zegen die je te wachten staat heb je wel verdiend.
Geniet verder met jouw Ben van een welverdiende 'rust' ?!
Hartelijke groeten vanuit een zonovergoten Terneuzen.
tante Nel -
11 Juni 2015 - 12:08
John:
Dank je wel Jeannette voor het een beetje " mee mogen lopen en beleven " .
John -
11 Juni 2015 - 13:18
Ben:
Hoi Jan op het einde danook een berichtje van mij. Je bent 75 dagen onderweg geweest om je vurige wens om een keer alleen op pad te gaan te voltooien. Het heeft je goed gedaan en je bent hierdoor geen ander mens geworden maar zijn dingen duidelijk geworden die je eigenlijk al wel van jezelf wist. Je vindt het heerlijk om dagen in de natuur te zijn samen met je eigen gedachten of geen gedachten te genieten van alles wat voorbij komt. Dat je een aangenaam mens bent waar andere zich bij thuis voelen wist het thuisfront al. Hier was ik niet altijd blij mee vooral als het ging om aandacht door andere mannen en die zijn er tijdens je tocht genoeg geweest. Ik kijk als een puber uit om je zaterdag in mijn armen te voelen, wat heb ik je gemist wat kan ik toch slecht tegen alleen zijn.Ik hoop dat de laatste 2 dagen alleen nog iets toevoegen aan je onvergeetelijke tocht. Een hele dikke kus en tot zaterdag. -
11 Juni 2015 - 14:38
Lia Den Ouden:
Je was een bijzondere vrouw en dat ben je nog steeds. Hier ben je alleen maar sterker door geworden. En beseft misschien dat je het zo slecht niet deed. Je staat goed in het leven.Je hebt in ieder geval aan ons laten zien dat je doorzettingsvermogen en wilskracht hebt. Lieve Jeannette,proficiat en nog een fijne week samen met Ben.
Liefs xxx en tot snel. -
11 Juni 2015 - 16:22
Astrid:
Lieve Jeannette
Je hebt veel gezien, veel geluisterd, veel gezwegen en veel gedacht. Dit gaat allemaal een plaats krijgen in je leven. Als gewone herinnering of een verandering in je manier van omgaan met het dagelijkse leven.
Ik wens je straks een heerlijke week met Ben.
En Ben...ik ben je een beetje 'vergeten'. Ook voor jou was het vast een tijd van bezinning. En ook wel spannend de laatste tijd, 'Hoe komt mijn meisje weer terug?'
Geniet van elkaar.
Jeannette, tot straks weer op Roosdonck, zo lang als dat mag duren :-)
Lieve groeten,
Astrid -
11 Juni 2015 - 16:36
Astrid:
Eh.....stomme vraag misschien, maar ben je er nu echt, bij het einde?
Je zou morgen aankomen maar je schrijft nu al uit Santiago?
Astrid -
11 Juni 2015 - 17:45
Mar:
Hee Net,
Geen wijsheden van mij, maar chapeau, petje af en keigoed dat je het gehaald hebt!!!
Groetjes aan Ben en laat ze maar es kraken he,
liefs Mar xxx -
11 Juni 2015 - 18:13
Jeannette Koeman:
Nee, ik kom morgen pas aan in Santiago (als antwoord op Astrids vraag), maar de kleine plaatsjes kan ik niet invoeren in de blog. Pakt ie niet.
nog even een foto van de jonge poesjes erbij gezet; ik wil naar huus!! -
11 Juni 2015 - 20:03
Dineke:
Van mij ook geen wijsheden, ben trots op je dat je je droom waargemaakt hebt die al paar jaar op je todo lijstje stond : ))
Veel plezier je laatste dagje en nog paar dagen met Ben!
En Ben ....als je dit leest, ook van jou super gedaan: die ruimte kunnen geven die je partner nodig heeft/had...
Liefs voor allebei...en tot snel! -
11 Juni 2015 - 20:28
Mieke:
Lieve Jeannette,
Dank voor je mooie woorden, in de afstanden lopen.
Fijn dat je zo ver mocht komen maar dit op jou kracht.
Goed dat je veilig bent (bijna) aangekomen.
Welkom en heb nog fijne dagen met Ben.
Een apetrotse collega.
Lieve groetjes
Mieke -
12 Juni 2015 - 04:27
Petra En Bram:
Ha Jeannette,
Nacht op Roosdonck, buiten wordt het al een beetje licht.
Wat een mooie prestatie, vandaag je laatste kilometers naar Santiago !
Maak er een mooie dag van.
Wij vonden het erg leuk om elke dag al lezend een stukje met je mee te wandelen.
Ik heb net een kaarsje voor je aangestoken in ons stiltecentrum en las daar in één van de boeken:
Vergewis je ervan dat je bij het lopen nergens heengaat, en toch helpt elke stap je om aan te komen. Waar aan te komen ?
In het huidige moment, in het hier en nu. Je hebt niets anders nodig om gelukkig te zijn.
Geniet !
Lieve groet, Petra en Bram -
12 Juni 2015 - 09:57
Dannis:
Hoi,
De laatste dag, een hele tippel vanuit Reims. Je (we) maken toch bijzondere dingen mee op de Camino. De slaap plaatsen. De voetbalkleedkamer hoort wel in het rijtje van gekke plaatsen. De gastvrijjheid die we mee maken. Die is aanwezig in Spanje maar of meer in Frankrijk. De mensen die je ontmoet. Leuk, minder leuk, interessant, gek, normaal je komt ze allemaal tegen. Geniet nog even van je reis.
Camino groeten van Dannis
-
12 Juni 2015 - 11:54
Marian Van Den Ham:
Hoi,
Het was heerlijk om je te volgen op je reis en je verhalen te lezen.
Zo mooi, warm,eerlijk, open en grappig.Geniet van alle mooie dingen nu en als je weer thuis bent.
Groetjes Marian -
12 Juni 2015 - 12:23
Theo:
hoi Jeannette,
De eindstreep behaald! Wat een prestatie! Ik ben dankbaar dat alles goed verlopen is, dankbaar voor de leiding die je (onbewust ?) hebt ervaren en vooral dankbaar dat je degene blijft die je bent. Niets aan veranderen dus, vooral zo doorgaan.
Liefs, Theo -
12 Juni 2015 - 14:16
Rie Koeman:
Hallo Jeannette,
Wat heb jij een prestatie geleverd door zo ver te lopen. Van harte gefeliciteerd dat je het gehaald hebt.
En bedankt dat je alles op je blog beschreven hebt.We hebben zo-wie-zo met je meegeleefd en
genoten van je schrijfsels. Een fijne week met Ben gewenst en we horen wel een keer van je!
Lieve groeten van tante Rie. -
14 Juni 2015 - 14:07
Corry Van Beers:
Hoi Jeannette,
Proficiat ,doel bereikt heel veel respect voor jou.
Geniet maar van de dagen dat je daar bent.
Groetjes ,Corry.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
