Dag 28
Door: Jeannette
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
25 April 2015 | Frankrijk, Flavignac
Vier weken onderweg. Vanmorgen goed tegen de regen ingepakt op weg gegaan. Opa kwam me nog even op de racefiets achterop om me terug op de goeie weg te zetten. Dat ik toch al zo ver gekomen ben is een wonder.
Gisteravond gezellig met de Franse familie gegeten. Vier volwassenen, acht kinderen. Schuif maar aan op de bankjes. Het is eenvoudig, soep, brood, spaghetti met een beetje spek en yoghurt. En tot slot een thizanne, soort kruidenthee.
Moeder en dochter moesten nog naar een jazzconcert van een schoonzoon. Moet je niet denken dat ze zich omkleden of opmaken. Gewoon op z'n janboerefluitjes, en 't was echt niet veel hoor. Heerlijk toch.
De eenvoud en simpelheid hier spreekt me wel aan. Niet alles uit de kast als er eters zijn, niet te veel opruimen, alles niet te schoon en netjes. Het is zo gemoedelijk en gezellig. En de kinderen zijn beleefd en netjes. Zal ook weleens anders zijn, maar nu was het een plezier om naar te kijken en een beetje mee te converseren.
Ik heb van een paar kleintjes een foto gemaakt.
Van die eenvoud zou ik wel iets mee willen nemen naar huis. En ook op m'n werk zou het best passen. In het hospice is wat eten betreft veel mogelijk. Kosten noch moeite worden gespaard. Maar dat betekent ook altijd wel een hele hoop drukte en lawaai rondom het eten, met veel verschillende gerechten, een stoomoven die lawaai maakt als een stofzuiger en een afzuigkap met veel geluid. Wat zou het heerlijk rustig zijn met een grote pan soep en wat brood op tafel, een flinke pan van iets simpels en een toetje. Wijntje en kaasje erbij....en de rust voor wat stilte of een gesprek.
Mais oui, lopen dus. Het heeft echt flink geregend. En ik vond het niet eens erg. Vervelend he, zo'n positivo. Wordt wel anders als het blijft regenen en flink koud wordt, wat ze afgeven. In de middag werd het droog en benauwd. Zomaar wat plaatjes gemaakt van wat ik onderweg tegen kom. Inderdaad zie ik Frankrijk nu anders dan vroeger op vakantie, Mar. Toen een glimp, nu heel veel. Toen was het al mooi, bloemen plukken langs de kant van een weggetje voor weer een verjaardag tijdens de vakantie.
Na een redelijk korte route, nog geen 20 (die net zo voelt als 30, zit tussen de oren zegt men), aangekomen in Flavignac. Klein gebouwtje van de kerk met twee stapelbedden, die allebei bezet zijn. Ik heb nu al gehoord, door snurkers. En twee geblesseerde mannen. Lijkt wel een afvalrace.
De natte was van gister opgehangen, die van vandaag erbij.
Klein winkeltje hier waar ik nu thee zit te drinken, en waar ik ook m'n avondeten haal voor vandaag en morgen.
Het is morgen weer zondag, dus geen koffie of ander lekkers.
Twee dagen van ruim 30 km op komst, dus ik zal m'n schouder nog eens insmeren. Een zachte massage was beter, maar heb geen masseur voorhanden.
Vanmiddag een poosje met Ben gebeld. Blijf ik toch een beetje bij met wat er thuis gebeurt. Er is dus gister een leuk feest geweest van de dochters van Ben (afstudeer- en verjaardagsfeest). En het begint te wennen voor Ben, zonder mij. Lekker dan...
Nee hoor, ik snap het en ben er blij mee. Maar ik kom wel terug. Over een paar maanden.
Raar idee dat ik nog zoveel dagen steeds maar weer m'n schoenen aan ga trekken, rugzak om en weer naar een nieuwe plek.
Bon soir et douce nuit.
Gisteravond gezellig met de Franse familie gegeten. Vier volwassenen, acht kinderen. Schuif maar aan op de bankjes. Het is eenvoudig, soep, brood, spaghetti met een beetje spek en yoghurt. En tot slot een thizanne, soort kruidenthee.
Moeder en dochter moesten nog naar een jazzconcert van een schoonzoon. Moet je niet denken dat ze zich omkleden of opmaken. Gewoon op z'n janboerefluitjes, en 't was echt niet veel hoor. Heerlijk toch.
De eenvoud en simpelheid hier spreekt me wel aan. Niet alles uit de kast als er eters zijn, niet te veel opruimen, alles niet te schoon en netjes. Het is zo gemoedelijk en gezellig. En de kinderen zijn beleefd en netjes. Zal ook weleens anders zijn, maar nu was het een plezier om naar te kijken en een beetje mee te converseren.
Ik heb van een paar kleintjes een foto gemaakt.
Van die eenvoud zou ik wel iets mee willen nemen naar huis. En ook op m'n werk zou het best passen. In het hospice is wat eten betreft veel mogelijk. Kosten noch moeite worden gespaard. Maar dat betekent ook altijd wel een hele hoop drukte en lawaai rondom het eten, met veel verschillende gerechten, een stoomoven die lawaai maakt als een stofzuiger en een afzuigkap met veel geluid. Wat zou het heerlijk rustig zijn met een grote pan soep en wat brood op tafel, een flinke pan van iets simpels en een toetje. Wijntje en kaasje erbij....en de rust voor wat stilte of een gesprek.
Mais oui, lopen dus. Het heeft echt flink geregend. En ik vond het niet eens erg. Vervelend he, zo'n positivo. Wordt wel anders als het blijft regenen en flink koud wordt, wat ze afgeven. In de middag werd het droog en benauwd. Zomaar wat plaatjes gemaakt van wat ik onderweg tegen kom. Inderdaad zie ik Frankrijk nu anders dan vroeger op vakantie, Mar. Toen een glimp, nu heel veel. Toen was het al mooi, bloemen plukken langs de kant van een weggetje voor weer een verjaardag tijdens de vakantie.
Na een redelijk korte route, nog geen 20 (die net zo voelt als 30, zit tussen de oren zegt men), aangekomen in Flavignac. Klein gebouwtje van de kerk met twee stapelbedden, die allebei bezet zijn. Ik heb nu al gehoord, door snurkers. En twee geblesseerde mannen. Lijkt wel een afvalrace.
De natte was van gister opgehangen, die van vandaag erbij.
Klein winkeltje hier waar ik nu thee zit te drinken, en waar ik ook m'n avondeten haal voor vandaag en morgen.
Het is morgen weer zondag, dus geen koffie of ander lekkers.
Twee dagen van ruim 30 km op komst, dus ik zal m'n schouder nog eens insmeren. Een zachte massage was beter, maar heb geen masseur voorhanden.
Vanmiddag een poosje met Ben gebeld. Blijf ik toch een beetje bij met wat er thuis gebeurt. Er is dus gister een leuk feest geweest van de dochters van Ben (afstudeer- en verjaardagsfeest). En het begint te wennen voor Ben, zonder mij. Lekker dan...
Nee hoor, ik snap het en ben er blij mee. Maar ik kom wel terug. Over een paar maanden.
Raar idee dat ik nog zoveel dagen steeds maar weer m'n schoenen aan ga trekken, rugzak om en weer naar een nieuwe plek.
Bon soir et douce nuit.
-
25 April 2015 - 16:43
John:
Blij dat er geen aardbevingen zijn in France. Kiona was donderdag en vrijdag op thee inkoop in Nepal, ze stuurde nog een foto met haar 4wieldrive op een bergpas. Ze is sinds vandaag in noord India. Vandaag aardbeving , 7,9 , in Nepal. Meer dan 1000 doden.
Oef, net de dans ontsprongen.
Een rustige tocht voor jou. John -
25 April 2015 - 19:14
Ella:
Ha Net,
ik kijk elke dag uit naar je "feuilleton". Als tante, ook al zeggen we dat niet meer, ben ik wel trotst op mijn nichtje!!
Het roept herinneringen op van vroeger met de familievakanties naar Frankrijk. Ik hoor Jasper nog zeggen: "Wanneer gaan we weer een tocht maken?". Die keer dat we verdwaald waren en bij een prachtig oud kerkje uitkwamen waar van de mooie schilderingen waren. Verdwalen is voor mij een standaard proces, ik ben niet erg vast in de weg te vinden (letterlijk) , als ik denk linksaf moet het rechtsaf zijn. Of dat we ín een behoorlijk slikkerig gebied in de bossen aankwamen met Sandor, dat we tot aan onze knieen in de blubber zakten.
Maar dat was niets in vergelijking wat je nu in je uppie doet!!! Maar het zat er altijd wel in toch?! Net geniet van je avond, rust goed uit en tot gauw -
26 April 2015 - 22:13
Lia Den Ouden:
Lieve Jeannette,het is gewoon doordouwen merk ik. Op plaats gaat het van zelf. Je gaat het thuis nog missen. Maar dan heb je bosje je varkens en kippen en natuurlijk Ben weer.
Zet hem morgen weer maar op.
Liefs Lia xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
