Stukje 57 nog
Door: Jeannette
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
24 Mei 2015 | Spanje, Rabé de las Calzadas
Rond elf uur waren we in Burgos. Een grote stad met veel winkels en terrassen. En een indrukwekkende kathedraal. Mooi van buiten, van binnen waarschijnlijk ook. Maar ik mocht er met mijn te korte broek niet verder in.
En eerlijk gezegd wil ik ook liever lopen en verder, dan kerken en musea bekijken. Op een ander moment heerlijk, maar nu ben ik hier om een andere reden.
Wel lekker pasta gegeten tussen de middag. En toen weer door. Veer wirwar van snelwegen en spoorlijn, deze omgeving is echt niet veel aan. Op het eind van de route kom ik Michael en Bruce tegen. Michael is cardioloog in München, Bruce is geschiedkundige en theoloog uit Amerika. Over mijn werk en doodgaan, euthanasie ed gesproken. Dit gerelateerd aan eigen leven en ideeën, krijg je al snel een boeiend gesprek.
Maar het was kort, want het dorp en de herberg kwamen in zicht. Er was nog plaats voor drie, dus hup, douche, wasje, en voeten verzorgen. Weer een blaar erbij. En ik heb uitslag van de tape die ik heb gebruikt. Jeuken dat dat doet! Gelukkig heeft Bruce hydrocortisonzalf die ik mag gebruiken. (Anders wilde Michael al een recept uitschrijven; aan hulp geen gebrek)
En wie flitst daar in de gang voorbij....daar is Dannis weer. Met meer haar en baard en kleur, maar het is dezelfde. Leuk om elkaar weer te zien en even bij te praten. Als camino-die-hards.
Vanavond met z'n allen aan tafel en morgen weer kilometers maken. Vandaag 27. Maar morgen duiken we de meseta in. Kaal, weinig variatie en geen bergen en dalen. Dus nog meer tijd om te filosoferen. Of ik doe een keer mijn muziek in de oren.
En morgen is er feest, al ben ik er niet bij. Ben is jarig, raar om dat hier te beleven. Ik ga er een wijntje of wat op drinken. Oké wel he....
En eerlijk gezegd wil ik ook liever lopen en verder, dan kerken en musea bekijken. Op een ander moment heerlijk, maar nu ben ik hier om een andere reden.
Wel lekker pasta gegeten tussen de middag. En toen weer door. Veer wirwar van snelwegen en spoorlijn, deze omgeving is echt niet veel aan. Op het eind van de route kom ik Michael en Bruce tegen. Michael is cardioloog in München, Bruce is geschiedkundige en theoloog uit Amerika. Over mijn werk en doodgaan, euthanasie ed gesproken. Dit gerelateerd aan eigen leven en ideeën, krijg je al snel een boeiend gesprek.
Maar het was kort, want het dorp en de herberg kwamen in zicht. Er was nog plaats voor drie, dus hup, douche, wasje, en voeten verzorgen. Weer een blaar erbij. En ik heb uitslag van de tape die ik heb gebruikt. Jeuken dat dat doet! Gelukkig heeft Bruce hydrocortisonzalf die ik mag gebruiken. (Anders wilde Michael al een recept uitschrijven; aan hulp geen gebrek)
En wie flitst daar in de gang voorbij....daar is Dannis weer. Met meer haar en baard en kleur, maar het is dezelfde. Leuk om elkaar weer te zien en even bij te praten. Als camino-die-hards.
Vanavond met z'n allen aan tafel en morgen weer kilometers maken. Vandaag 27. Maar morgen duiken we de meseta in. Kaal, weinig variatie en geen bergen en dalen. Dus nog meer tijd om te filosoferen. Of ik doe een keer mijn muziek in de oren.
En morgen is er feest, al ben ik er niet bij. Ben is jarig, raar om dat hier te beleven. Ik ga er een wijntje of wat op drinken. Oké wel he....
-
25 Mei 2015 - 05:23
Caminofrans:
Ola Jeanette,
Wat leest je verslag toch lekker! -
25 Mei 2015 - 22:29
Trude:
Gefeliciteerd met Ben Sjaantje!! En bedankt voor je lieve kaartje... -
26 Mei 2015 - 03:28
Astrid:
Ik kijk ook geregeld naar de kaart van Frankrijk en Spanje. Die hele sliert van je berichtjes van al die verschillende plaatsen! Indrukwekkend hoor! En je gaat maar door en door en door. Net als Forrest Gump :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
