Dag 71

Zaterdagmiddag, ik kom aan bij een groot, mooi benedictijnenklooster in Samos. Al voordat ik er ben, kom ik op een terras Marleen tegen, met Johan uit Duitsland. Blij om haar weer te zien. En gelukkig is er nog plaats in de grote auberge in het klooster.

Meer dan vijftig, beetje plakkerige stapelbedden in een mooie ruimte met muurschilderingen. We krijgen een uitgebreide intake, ze zouden ons het liefst handmatig in bed stoppen. Die ouwe mannetjes toch....

Na een douche en een wasje gaan Marleen en ik lekker luieren in het gras naast het riviertje. Even de blanke onderdelen bij laten bruinen. Een gewillige Johan gaat een boodschapje voor ons doen, en zo hebben we even de gelegenheid hem te bespreken. Hij is nogal ongedurig, onrustig. En de conclusie van Marleen is dat ze meer op zichzelf wil zijn. Voor mij, als prof-loner, geen vreemde conclusie en voor veel mensen op de camino een goed idee.

Ik wandel nog wat rond in dit mooie stadje, eet een lekkere salade en dan volgt de kerkdienst om half acht. Acht benedictijner monniken zingen, mooi en meditatief. Als we na een half uur denken dat het is afgelopen, begint de werkelijke dienst pas echt. Veel staan, zitten, voorzang en ceremonieel. Mooi. Er is een wel heel jonge monnik waar we ons over verbazen en ons aan vergapen, met z'n zwarte krullen in de nek en engelachtig uiterlijk.

Aan het eind van de dienst zie ik Jean-Pierre, die erg emotioneel is. Ik blijf even bij hem. Daarna weer aan tafel, want nu is het pas echt etenstijd hier. Jean-Pierre had mij al uitgenodigd en Marleen gaat ook mee. Een gezellig avondje volgt nog. JP vertelt over zijn leven, zijn vlucht uit Algerije om politieke redenen en zijn leven in Frankrijk, van niks naar een goed leven. Zijn moeite met zijn scheidingen en zijn hechte band met de kinderen, waarvan er twee naar Santiago komen. Hij is 74 en zeer aimabel. Ik mag hem graag en dat is wederzijds. En ik zit bomvol vitaminen van de jus d'orange die hij steeds trakteert.

Het is een rommelig nachtje, dicht bij de toiletten en zo na de voetbalwedstrijd Barcelona-Juventus(?), waarbij Barcelona wint 3-0. Feestje! Voor de voetbalfans onder de lopers.

Wij drie Nederlandse vrouwen op rij in het stapelbed worden er niet koud of warm van, net als van het minimale piemeltje geschilderd bij Adam op het plafond.

Vandaag zondag, begin van week 11. Gek hoor, de laatste week voor Santiago. Heerlijk weer, mooie groene omgeving. Veel pelgrims op de route. Ik loop een stuk met Liz uit Australië en Gabriel uit Puerto Rico. Jong, oud, de leeftijdsverschillen lijken steeds minder uit te maken. In Sarria is het feest. Van takjes, blaadjes en bloemen zijn figuren op straat gemaakt, en er is muziek. Hier blijven veel pelgrims achter. En jawel, ik laat ze achter en ga weer door. Eerst nog een tortilla voor de energie, en op naar Ferreiros.