Dag 35

Lekkere nacht nu een groot bed. Aan het ontbijt is de gastheer weer net zo spraakzaam. Ik zie Patrick af en toe even met de ogen draaien.

Vandaag naar Pellegrue, 22 km. De schoenen zijn nog wat vochtig, maar het is droog. Onderweg sokken gewisseld, ik voel met die nattigheid een blaar op de hiel komen.

Er is nergens wat te krijgen. Bij ieder dorp is een kerkhof en een kerk. En ik hoop eerst op een café met internet, dan een café, dan dat het open is. En aan het eind wou ik dat ik een erin thermoskannetje had met 1 lekkere kop koffie.

Het is vandaag door de afstand meer wandelen dan zwoegen, al voelt het op het eind toch taai. Weinig gedachten. Ik zeg sorry tegen een naaktslak die ik per ongeluk doodtrap met mijn kolossen van schoenen. Ik roep "ja, Koekkoek, makkelijk praten" terug naar de koekkoek als ik over de modderpaadjes loop. En ik heb van die suffe deuntjes in m'n hoofd die er niet meer uit gaan, zoals "hey Jude", "j'aime la vie", "this little light of mine", "walk on"....

Ik merk wel dat ik het vertrouwen dat ik zou moeten hebben (had iemand me gezegd), ook wel heb. In wie of wat, God, mezelf, mensen om me heen, le Chemin..., dat weet ik niet precies. Maar het komt altijd wel goed, hoe het ook loopt. Niet dat het hier nou zo spannend of levensbedreigend is, maar je snapt wel wat ik bedoel.

Na 22 km, in de motregen, kom ik aan in Pellegrue. Alles gesloten. Ik heb een code van de deur van de refuge, maar ik krijg hem niet open (stommerd, op de verkeerde 0 gedrukt).
Dan maar in de regen chocola eten en Mar (zusje) bellen.
Later zie ik de Belgskes (An en Lieve) en David en Joan op het terras zitten. Ik hang Mar acuut op en ga voor de koffie. Maar dommige, nog steeds gesloten.
Alain en Patrick komen aan en slapen ook in dit stadje. De twee kruidenvrouwtjes, Dom en Fifi ook. Het lukt nu wel om binnen te komen, dus bedden verdeeld en om beurten douchen.

Even naar de intermarche en vanavond eten van de bus die op het pleintje staat, grillade op houtvuur.
En het is weer gezellig met z'n vijven aan tafel. Wijn, vlees en voor de kruidenvrouwtjes alles biologisch, geen vlees, veel soja en plantjesthee. Ze zijn allebei graatmager, maar heel aardig. Ze komen uit Nieuw-Caledonië, niet te geloven toch (tussen Australië en Nieuw Zeeland).

Slecht geslapen, wat niet komt door het aangekondigde gesnurk, maar door een pees in m'n voet die erg steekt en twee kerkklokken die ieder half uur allebei slaan.

Alle, weer 32 voor de boeg naar Bassanne, een stukje na Reole.