Dag 8

Eerste paasdag...
Geen paaseieren gezocht, zelfs geen eitje bij het ontbijt. Maar wel om kwart over zes een stuk stokbrood van gister met kaas, en een flesje water. Lekker nog in bed met m'n boek. Om kwart voor zeven liep de wekker af, dus ik lag al voor op schema.

Alles weer volgens een systeem van verschillende zakjes ingepakt. Ik moet alleen iedere keer wel alle zakjes bekijken om dingen terug te vinden. En goed rondkijken of ik niets vergeet. De kleinste dingen kunnen zo belangrijk zijn.

Gister ben ik Troyes wezen bekijken. Echt een hele mooie stad met veel mooie kerken. Ook de Madeleine-kerk gezien, maar geen engel Madeleine (??). Echt goed gezocht en gevraagd, niet gevonden.
Ik was te vroeg voor het eten, nog geen restaurant open. Dus naar een prachtige overdekte markt geweest, waar ik me eerst wat verloren voelde. Maar uiteindelijk een heerlijk maaltje bij mekaar gescharreld, stuk pizza, quiche loraine en een vruchtentaartje toe. En dit in m'n bijzonder grote verblijf met keuken opgewarmd. Ik moest echt even opwarmen na de kou in Troyes. De koffie en thee in verschillende cafe's, waaronder een hele vreemde met vreemde mensen (maar ik geloof dat ze mij ook een beetje vreemd vonden) konden de kou niet verdrijven.

Maar goed, vandaag meer dan dertig kilometer gelopen naar Foret Chenu, een klein plaatsje na Sommeval.
Eerst een heel stuk alleen, zon, frisse wind en een modderpad waar m'n schoenen een kilo zwaarder van werden. Na een paar uur gezelschap van Dennis, die ook in Troyes had geslapen. Hij is al drie weken onderweg, vanuit Tiel.

Dennis is 45, werkt in de uitvaartverzekeringen, is getrouwd met Trudie en heeft twee kinderen. Hij is aangenaam gezelschap, gaat heel makkelijk samen.

Het is een route met wat klimmen en dalen, eigenlijk door een groot bos, maar de route staat deze keer niet goed aangegeven. We lopen langs de rand van het bos, prachtige vergezichten, bloesem aan de bomen. Maar geen koffie...er is niks open met Pasen.

Dan maar brutaal. Ik heb gevraagd aan een familie die net met de kinderen paaseieren aan het zoeken was of ze koffie hadden voor ons. En ja hoor, dat hadden ze. En bladerdeeghapjes. De wijn hebben we maar afgeslagen. Maar zo'n rustmoment, daar knap je van op. En weer aardige mensen.

Om half vijf komen we bij ons slaapadres. Een tuinhuisje voor z'n tweeën. Deze keer mag Dennis het tweepersoonsbed (wordt altijd zo makkelijk aan de vrouw van het gezelschap gegeven) en ik het opklapbed. Lekker douchen, nog even in de zon zitten. Zelfs de kleren worden gewassen. Feestje dus, als god in Frankrijk.
Het avondeten wordt gemaakt en ook ontbijt voor morgen...

Dus met een goed gevoel weer een lange dag voor morgen gepland, om dan te gaan uitkomen in de kleedkamer van de voetbalvereniging.
Het lijf gaat "goed", pijntjes zijn er altijd wel, maar dat is normaal. En de mind is ook oké.
Gister sms'jes met de kinders gewisseld. En met Ben gaat het ook wel oké, beetje zon, een Denise die zomaar langskomt, wijntje erbij...nee, ik ben blij dat hij niet zomaar eenzaam zit te verzuren, eerlijk waar. Morgen lekker brunchen met de meiden, Job staat met Nena op de skies. Ik lijk ver van huis, maar in het hart is iedereen dichtbij.
Houdoe voor nu. A demain of later.