Dag 68
Door: Jeannette
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
04 Juni 2015 | Spanje, Villafranca del Bierzo
Goeiesmorgens, zit ik hier toch weer als god in Spanje, met Hans Peter op een terras in Villafranca. Ik ga lekker asociaal m'n blog schrijven, maar we doen hier tenslotte allemaal waar we zin in hebben. Dus het is wel oké.
Gistermiddag bij het uitlopen van Ponferrada heb ik Marleen ontmoet. We begonnen allebei het gesprek in het Engels, blijken we allebei Nederlands te zijn. (En kinders, dat kon ze niet horen aan m'n Engels, zo goed ben ik geworden in m'n uitspraak ;)).
Marleen is 35, een hele leuke meid, en ze werkt als regisseuse in de filmindustrie. Maakt reclamefilms waar ze mee verdient, en gaat nu een roadmovie maken in Chili. We hebben een hele leuke middag, lopen allebei een stevig tempo en hebben het over van alles en nog wat. Ze worstelt nogal met relaties en voelt de klok ook wel tikken van haar leeftijd, in verband met kinderen. Maar ze is vooral een heel vrolijk positief mens.
We komen langs kersenbomen met rijpe kersen en doen de rugzak uit om op het gemak te plukken en eten. We komen ook langs vijgenbomen vol vijgen, maar die zijn nog niet rijp.
Het is eind van de middag echt bloedheet en ik ben blij bij een auberge te komen in Cacabelos. Achteraf niet de beste keus, want voor tien euro een volgepakt kamertje met drie stapelbedden. Alles potdicht, dus gelijk het gevoel dat er niet genoeg zuurstof is. Maar na een douche richting terras, en daar zit Marleen weer. Ze is toch ook maar in deze plaats gebleven, iets verder gelopen en in een prima municipal voor 5 euro (tip voor andere caminolopers; beekje ernaast om de voeten in te koelen).
We gaan lekker aan de wijn en hebben gezelschap van Michael uit Californië. Hij maakt ons complimenten over onze "looks", de jurkjes, de bril, ja, de dutchies zijn best leuk.
Michael is zeventig, van oorsprong Duits, maar vanwege zijn vrouw al lang in Californië. Als zijn vrouw ter sprake komt, wordt hij emotioneel. Ze heeft al jaren Alzheimer, en dit voelt voor hem als de laatste keer dat ie dit kan doen voordat hij 24-uur zorg zal gaan geven aan z'n vrouw (wat ie nu ook al doet eigenlijk), tot het moment dat ze niet meer thuis zal kunnen zijn. We krijgen een uitgebreid gesprek met wederom de thema's van ziek zijn, euthanasie, maar gelukkig ook grapjes tussendoor.
Om tien uur het bed in, en toch een goeie nachtrust gehad, ondanks de warmte.
Vanmorgen pas om acht uur gaan lopen. En het is mooi hier.....
Allemaal wijngaarden, kersenbomen, heuvels en dalen. Gelijk ook flink warm. En nu dus even een break voordat ik verderloop. Wat spierpijn in de bovenbenen van het afdalen. De voeten zonder blarenpleisters, een verrassing hoe ze vanavond uit de schoenen komen. En nog heel veel zin om lekker verder te gaan.
En als ik jullie zo lees, hoor en om me heen voel, ook heel veel zin om jullie allemaal te zien. Niet zo veel te vertellen, want dat doe ik constant. Alleen maar om me heen hebben.
Adios...
Gistermiddag bij het uitlopen van Ponferrada heb ik Marleen ontmoet. We begonnen allebei het gesprek in het Engels, blijken we allebei Nederlands te zijn. (En kinders, dat kon ze niet horen aan m'n Engels, zo goed ben ik geworden in m'n uitspraak ;)).
Marleen is 35, een hele leuke meid, en ze werkt als regisseuse in de filmindustrie. Maakt reclamefilms waar ze mee verdient, en gaat nu een roadmovie maken in Chili. We hebben een hele leuke middag, lopen allebei een stevig tempo en hebben het over van alles en nog wat. Ze worstelt nogal met relaties en voelt de klok ook wel tikken van haar leeftijd, in verband met kinderen. Maar ze is vooral een heel vrolijk positief mens.
We komen langs kersenbomen met rijpe kersen en doen de rugzak uit om op het gemak te plukken en eten. We komen ook langs vijgenbomen vol vijgen, maar die zijn nog niet rijp.
Het is eind van de middag echt bloedheet en ik ben blij bij een auberge te komen in Cacabelos. Achteraf niet de beste keus, want voor tien euro een volgepakt kamertje met drie stapelbedden. Alles potdicht, dus gelijk het gevoel dat er niet genoeg zuurstof is. Maar na een douche richting terras, en daar zit Marleen weer. Ze is toch ook maar in deze plaats gebleven, iets verder gelopen en in een prima municipal voor 5 euro (tip voor andere caminolopers; beekje ernaast om de voeten in te koelen).
We gaan lekker aan de wijn en hebben gezelschap van Michael uit Californië. Hij maakt ons complimenten over onze "looks", de jurkjes, de bril, ja, de dutchies zijn best leuk.
Michael is zeventig, van oorsprong Duits, maar vanwege zijn vrouw al lang in Californië. Als zijn vrouw ter sprake komt, wordt hij emotioneel. Ze heeft al jaren Alzheimer, en dit voelt voor hem als de laatste keer dat ie dit kan doen voordat hij 24-uur zorg zal gaan geven aan z'n vrouw (wat ie nu ook al doet eigenlijk), tot het moment dat ze niet meer thuis zal kunnen zijn. We krijgen een uitgebreid gesprek met wederom de thema's van ziek zijn, euthanasie, maar gelukkig ook grapjes tussendoor.
Om tien uur het bed in, en toch een goeie nachtrust gehad, ondanks de warmte.
Vanmorgen pas om acht uur gaan lopen. En het is mooi hier.....
Allemaal wijngaarden, kersenbomen, heuvels en dalen. Gelijk ook flink warm. En nu dus even een break voordat ik verderloop. Wat spierpijn in de bovenbenen van het afdalen. De voeten zonder blarenpleisters, een verrassing hoe ze vanavond uit de schoenen komen. En nog heel veel zin om lekker verder te gaan.
En als ik jullie zo lees, hoor en om me heen voel, ook heel veel zin om jullie allemaal te zien. Niet zo veel te vertellen, want dat doe ik constant. Alleen maar om me heen hebben.
Adios...
-
04 Juni 2015 - 12:40
Lia DenOuden:
Ik zal niets zeggen,en dat hoef jij ook niet. Je bent nu echt op dreef,je ruikt de stal.Nog even. Liefs, Lia xxx -
04 Juni 2015 - 17:51
Theo:
lieve Jeannette,
Dankzij een ontmoeting met Hetty Vredenduin in Heerma State, waar ik nu als vrijwilliger lekker bezig ben, kreeg ik jouw blog-site door..... Ik heb in een ruk al je berichten doorgelezen en je foto's bewonderd.
Wat een fantastische belevenissen . Dank dat je dit met ons deelt. Sinds onze samenwerking in Roosdonck heb ik al aangegeven dat je een heel bijzondere ziel bent.
Ergens geef je in je blog aan niet zeker te weten of je God nu tegen bent gekomen of dat dit nog gaat gebeuren. Je hoeft niet te zoeken Jeannette, want God is altijd al bij je geweest.
Ik heb grote bewondering voor je keus en prestaties tijdens deze tocht.
Ook de laatste loodjes zullen je zeker lukken en dan heerlijk genieten van jouw bosje, Ben, de kittens, alle dieren en natuurlijk het thuisfront.
graag tot ziens,
Liefs, Theo
Liefs,
-
04 Juni 2015 - 18:19
Lennie:
Stoer wuufje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
